Gdybym miał opisać jednym zdaniem, na czym polega miłość, napisałbym: miłość to odrywanie i rozdawanie po kawałku swojego serca tak, aby na końcu nic dla mnie nie zostało. Przez serce rozumiem tutaj – podobnie jak Biblia – całego człowieka, jego czas, zasoby i uwagę. Największy kawałek należy się zawsze osobom, którym tę miłość ślubujemy: współmałżonkowi, potem dzieciom. Dlatego największym błędem ludzi poszukujących miłości jest gromadzenie w swoim sercu uczuć ofiarowanych nam przez inne osoby bez próby podzielenia się samym sobą. To może się przytrafić nawet w małżeństwie.
Często towarzyszę małżonkom w ostatniej chodzę na cmentarz. Śmierć współmałżonka w wielu badaniach jest sytuowana jako najbardziej traumatyczne wydarzenie w życiu człowieka, boleśniejsza niż śmierć rodziców, porównywalne z odejściem własnych dzieci. Widać to na wielu twarzach. Na innych jednak rysuje się jakby ulga – bolesna, ale ulga. Czy nie zdążyli zbudować między sobą więzi miłości? Czy popełnili gdzieś błąd? Nie sposób uciec od takich pytań, jeśli chcemy przeżyć szczęśliwe życie.
Zapraszamy w tym numerze do refleksji na temat przysięgi miłości. Składamy ją w momencie ślubu. Co się za nią kryje? Słowo „miłość” jest codziennie odmieniane przez wszystkie przypadki, ale czym ona jest naprawdę? „Brońmy się przed pozorami miłości, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą” – mówił Jan Paweł II. Miłość uczynków i miłość prawdy – na czym to polega? Zapraszamy do lektury. Wszystkim naszym czytelnikom, szczególnie małżonkom, życzymy odkrycia oryginalnej i głębokiej miłości.
ks. Janusz Stańczuk – redaktor naczelny
