Każde czasy są trudne. I na każde Pan Bóg daje światu świętych. O tym właśnie opowiada Antonio Sicari. Maluje portrety z tłem, wydobywając ze starych obrazów detale, które mogą zadziwić. Odkurza stare albumy, odświeża kolory, operuje światłem i cieniem. A przy tym pokazuje świętych nie z obrazka, lecz z krwi i kości. Ludzi takich jak my, którzy w swoich trudnych czasach wybrali Chrystusa i przy Nim wytrwali do końca.
Jaką rolę w historii zbawienia wyznaczy! Żydom Pan Bóg? Czy «ich czas» już na pewno bezpowrotnie minął? Czy ich pierwotna misja - «ludu wybranego» - dobiegła kresu? Roy H. Schoeman na kartach swej książki mierzy się z tymi i z wieloma innymi pytaniami, analizując miejsce judaizmu i Żydów w Bożym planie zbawienia ludzkości. Swe rozważania Schoeman rozpoczyna od przywołania postaci Abrahama, kończy zaś na paruzji. Nie ukrywa przy tym - stawiając wiele tez prowokujących do dyskusji - że pojmuje judaizm jako «spełniony» w chrześcijaństwie, a zarazem jako istotny element historii zbawienia. Dowodzi barwnie, ukazując choćby korzenie nazistowskiego antysemityzmu, że na przestrzeni dziejów ataki na Żydów i judaizm zakorzenione były nie w chrześcijaństwie, lecz w siłach z natury antychrześcijańskich.
Gdyby krzyż umiał mówić, byłby najcenniejszym świadkiem historii zbawienia. To on dotykał Chrystusa w najważniejszym momencie tej historii. W niego wsiąkała krew Zbawiciela, zanim Ciało Pańskie stało się pokarmem dla miliardów uczniów. Słyszał nie tylko ostatnie słowa Pana, ale czuł bicie Jego serca i napięcie Jego mięśni. Dlatego warto słuchać opowieści krzyża i odkrywać jego przesłanie.
W tekstach zebranych w niniejszej książce Pauline Jaricot pozwala nam dostrzec swą misyjną żarliwość i talenty organizacyjne, jawi się również jako pedagog wiary i mistrzyni życia duchowego. Jej pisma to owoc jej kontemplacji, a rozważania tajemnic różańcowych są niczym prawdziwy klejnot. Pozwólmy prowadzić się siostrze Marii Monice od Jezusa OP, która odsłania przed nami dzieło Żywego Różańca. Pozwólmy, by poprowadziła nas sama Paulina podwójną drogą: modlitwy i misji, w świetle Ewangelii, z modlitwą Maryi Panny.
Rozważając starożytne określenia Maryi, zaczerpnięte z Biblii i z liturgii, odnajdujemy w nich nasze własne powołanie do świętości. Każde z tych wezwań kończymy ufną prośbą, zwracając się do Maryi: „Módl się za nami!”. Ona jest bowiem najpewniejszą Przewodniczką na drodze do świętości i Orędowniczką u Syna. Taka sama jest rola Kościoła, jako wspólnoty zbawienia. (...)
Litania loretańska jest nie tylko szkołą pobożności maryjnej, lecz także prawdziwym traktatem o misterium Kościoła. (...) Prosząc: „Módl się za nami”, pozwalamy im - Maryi i Kościołowi - zanosić nasze modlitwy wprost do Zbawiciela. Dzięki temu pośrednictwu modlitwa warg staje się kontemplacją tajemnic zbawczych.
Nie masz jeszcze konta?
Utwórz konto