Różaniec 4/2025 (874)

„Czym jest dla mnie Wielki piątek? zapalaniem światła! tam, gdzie na pozór panuje mrok śmierci, wzniecony zostaje płomień nadziei, bo śmierć Jezusa jest początkiem życia. Me tylko Jego życia, także mojego”.

Ta wypowiedź wyszperana w internecie uświadomiła mi, dlaczego, odkąd zacząłem służyć przy ołtarzu jako ministrant, Wielki Tydzień miał i wciąż ma dla mnie wyjątkowe znaczenie. Każdego roku Triduum Paschalne przeżywam jako kapłan inaczej, ale zawsze z nadzieją w sercu.

Z nadzieją Wielkiego Czwartku, kiedy dziękuję za otrzymany dar kapłaństwa. Z nadzieją Wielkiego Piątku, kiedy przytulam się do krzyża i cicho w sercu nucę pieśń śpiewaną podczas święceń kapłańskich: „Pójdę, kędy mnie woła mój Bóg i mój Pan! Pójdę po śladach Jego purpurowej krwi”. Z nadzieją Wigilii Paschalnej, której mrok rozświetla światło Chrystusa Zmartwychwstałego, a ja uświadamiam sobie, że „konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią Chrystusa! O, szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel!”.

W kwietniowym numerze „Różańca” chcemy Was zaprosić do przeżycia Wielkiego Tygodnia – tygodnia nadziei. Ta nadzieja spełnia się na naszych oczach podczas przepięknej liturgii Triduum. Pamiętajmy, że nadzieja to nie opium, nie narkotyk, nie polepszacz nastroju. „Nadzieja nasza w Zmartwychwstałym” – bez nadziei świat byłby po prostu niepełny, niedokończony, nieprawdziwy.

Benedykt XVI pisał w encyklice Spe salvi: „Potrzebujemy małych i większych nadziei, które dzień po dniu podtrzymują nas w drodze. Jednak bez wielkiej nadziei, która musi przewyższać pozostałe, są one niewystarczające. Tą wielką nadzieją może być jedynie Bóg, który ogarnia wszechświat, i który może nam zaproponować i dać to, czego sami nie możemy osiągnąć”.

Dla mnie św. Jan Paweł II był wielkim świadkiem chrześcijańskiej nadziei. Trudno wprost zliczyć jego wystąpienia, w których pojawiał się wątek nadziei – tak wiele ich było. W 1994 r. ukazał się wywiad-rzeka, który z papieżem przeprowadził Vittorio Messori, opublikowany w książce Przekroczyć próg nadziei. Papież określił się w niej jako „człowiek nadziei”. Dla mnie pełne nadziei pozostaną zawsze słowa Jana Pawła II, kiedy mówił o „wiośnie chrześcijaństwa”. On już ją widział. Trochę mu zazdrościłem, dlatego z nadzieją także jej wyglądam. Jezu, ufam Tobie!

ks. Szymon Mucha – redaktor naczelny „Różańca”