Świadectwa i wspomnienia ze Wschodu część I – Kapłani diecezjalni w ZSRS 1945-1991 Tom II / wolumin 1) i 2) – Ukraina
128,00 zł
Czym jest sakrament pokuty? Jak radzić sobie z obawami przed spowiedzią? Czym różni się grzech śmiertelny od grzechu powszedniego? Odpowiedź na te i inne pytania znajdziesz w folderze „Sakrament pokuty i pojednania”. Dokładnie opisane warunki sakramentu pokuty pomogą Ci dobrze przygotować się do szczerej spowiedzi.
Maryja - pisał św. Augustyn - zanim poczęła Chrystusa w łonie w sposób cielesny, najpierw poczęła Go sercem i umysłem na drodze wiary. Stając się uczennicą Chrystusa, „bardziej strzegła prawdy w sercu niż ciała w łonie. Być w sercu - dodawał ten wielki święty - znaczy więcej niż być w łonie.” Znów Izaak ze Stella pisał: „W tabernakulum łona Maryi Chrystus przebywał dziewięć miesięcy, w tabernakulum wiary Kościoła - aż do końca świata, w wiedzy i miłości wiernej duszy - przez wieczność”. Ojciec Gabriel Jacquier ukazuje mistyczną rolę „Serca Maryi” jako „łona wiary”, w którym dojrzewamy do pełni Chrystusa. Autor opisuje drogę stawania się dzieckiem Maryi, by żyć w komunii z Głową Kościoła, „który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami” (Ef 1, 23)
Księga Żywego Różańca jest przeznaczona dla księży proboszczów i opiekunów wspólnot Żywego Różańca. Pozwala prowadzić uporządkowaną dokumentację, dającą rzetelny obraz Żywego Różańca działającego na terenie parafii. Jest w niej miejsce na wpisanie aż 50 parafialnych kół różańcowych z podaniem informacji według wzoru: nazwa róży (patron), miejscowość, data powstania, nazwa parafii, ksiądz opiekun, zelator, dane osobowe i kontaktowe członków, z wyszczególnieniem członków nowych, zmiany osób odpowiedzialnych, informacje dodatkowe. Księga została wzbogacona o Statut Stowarzyszenia „Żywy Różaniec” i obietnice związane z odmawianiem różańca, które otrzymał od Matki Bożej bł. Alan de Rupe (celem rozpowszechnienia ich wśród wszystkich wierzących).
Rozważając starożytne określenia Maryi, zaczerpnięte z Biblii i z liturgii, odnajdujemy w nich nasze własne powołanie do świętości. Każde z tych wezwań kończymy ufną prośbą, zwracając się do Maryi: „Módl się za nami!”. Ona jest bowiem najpewniejszą Przewodniczką na drodze do świętości i Orędowniczką u Syna. Taka sama jest rola Kościoła, jako wspólnoty zbawienia. (...)
Litania loretańska jest nie tylko szkołą pobożności maryjnej, lecz także prawdziwym traktatem o misterium Kościoła. (...) Prosząc: „Módl się za nami”, pozwalamy im - Maryi i Kościołowi - zanosić nasze modlitwy wprost do Zbawiciela. Dzięki temu pośrednictwu modlitwa warg staje się kontemplacją tajemnic zbawczych.
Przyjmij ten „brewiarz różańcowy”, zanurz się w medytacji i Różańcem opleć cały świat – sprawy Kościoła i Ojczyzny, parafii i rodziny. Rozbudzaj w sobie pragnienie, aby Maryja była „coraz bardziej znana i kochana” i aby zatriumfowało Jej Niepokalane Serce.
UWAGA: Zdjęcie produktu jest makietą nieodzwierciedlającą rzeczywistego wyglądu. Pakiet składa się z 2 książek w twardej oprawie, bez obwoluty widocznej na makiecie.
5,00 zł
Kocha, lubi, szanuje – Przez długi czas byłem przekonany, że ostatni wyraz tej popularnej wyliczanki (a jednocześnie swoistej wróżby dla zakochanych) został tam umieszczony przez nieznanego autora wyłącznie w celu zachowania rymu i rytmu. Ta prosta zabawa, do której używa się kwiatów stokrotek, astrów lub liści akacji, jest znana w wielu krajach świata. Trafiła nawet na płótna mistrzów malarstwa i ekrany kin. Ale czy ten ostatni wyraz jest rzeczywiście tylko rytmicznym dodatkiem? Otóż nie! Każde małżeństwo przekonuje się wcześniej czy później, że wzajemny szacunek jest – oprócz miłości i przyjaźni – jednym ze skrzydeł podtrzymujących szczęśliwy lot przez wspólne życie.
Dostęp do zakupionego czasopisma “e-Tak Rodzinie 2/2021 (163)” jest możliwy jedynie online za pomocą aplikacji obsługującej sprzedaż na stronie maximilianum.com
Kocha, lubi, szanuje – Przez długi czas byłem przekonany, że ostatni wyraz tej popularnej wyliczanki (a jednocześnie swoistej wróżby dla zakochanych) został tam umieszczony przez nieznanego autora wyłącznie w celu zachowania rymu i rytmu. Ta prosta zabawa, do której używa się kwiatów stokrotek, astrów lub liści akacji, jest znana w wielu krajach świata. Trafiła nawet na płótna mistrzów malarstwa i ekrany kin. Ale czy ten ostatni wyraz jest rzeczywiście tylko rytmicznym dodatkiem? Otóż nie! Każde małżeństwo przekonuje się wcześniej czy później, że wzajemny szacunek jest – oprócz miłości i przyjaźni – jednym ze skrzydeł podtrzymujących szczęśliwy lot przez wspólne życie.
Szacunek należy okazywać wszystkim ludziom, choć każdemu nieco inaczej, w zależności od rodzaju relacji. Szacunek jest owocem naszych wewnętrznych refleksji, światopoglądu, religijności, ale także procesu naszego wychowania, życiowych doświadczeń i wolitywnej pracy nad własną postawą. Przydaje się jako koło ratunkowe w trudnych chwilach małżeństwa. Nie można nikogo zmusić, by kochał ani by lubił, ale zawsze i wszędzie można wymagać szacunku. A co najważniejsze – szanując innych, nauczymy się szanować także siebie samych, co jest radosnym dodatkiem do satysfakcji z życia. Zapraszamy, by w obecnym numerze śledzić myśli naszych Autorów na temat wzajemnego małżeńskiego szacunku.
Luty przynosi nam walentynki. I chociaż to święto zostało skutecznie skomercjalizowane przez ogólnoświatowy handel, to w swej istocie jest kolejnym przypomnieniem o naszej tęsknocie za miłością. Życzymy wszystkim małżeństwom, by miłość nigdy nie wygasła – nawet gdy mocniejsze podmuchy zimnego wiatru wydają się przygaszać płomienie naszych uczuć.
ks. Janusz Stańczuk – redaktor naczelny
Nie masz jeszcze konta?
Utwórz konto