Róża wśród kolców
16,00 zł
Kubek Anioł Stróż – Biały (KAS2)
20,00 zł
Wytyczne dotyczące zarządzania dobrami w instytutach życia konsekrowanego i stowarzyszeniach życia apostolskiego
7,00 zł
Zakładka Błogosławieństwa (ZB2), na odwrocie biała, niezapisana, z miejscem na Twoje osobiste notatki. Autorem ilustracji jest Iwona Pilch. Zakładka wydrukowana na kartonie ozdobnym, fakturowanym z tłoczeniami co dodaje jej nutę prestiżu i niezwykłości. Wymiary 7 x 18 cm.
„Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.” - Mt 5,4 -
Wspomnienia o Jezusie, wyryte w duszy Maryi, towarzyszyły Jej w każdej okoliczności, sprawiając, że powracała myślą do różnych chwil swego życia obok Syna” – pisał św. Jan Paweł II. Gdy w pierwsze soboty miesiąca zaczniemy dotrzymywać towarzystwa Bożej Matce w rozważaniu tajemnic różańca, wejdziemy na drogę duchowości Jej Niepokalanego Serca. Zawarte w tej książce rozmyślania o. Stanisława Przepierskiego OP mogą sprawić, że kwadrans przy Niepokalanym Sercu Maryi stanie się dla nas głębokim modlitewnym przeżyciem.
Bezpośrednią inspiracją do pochylenia się nad osobą Maryi były dla mnie rekolekcje prowadzone przez Jose Prado Floresa, założyciela Szkoły Ewangelizacji Świętego Andrzeja (SESA). Zachęciły mnie one do odnalezienia prawdziwej ikony Maryi. Sięgnąłem wówczas po adhortacje apostolską Pawła VI Marialis cultus, w której znalazłem pomoce do renowacji ikony Maryi w moim życiu.
Jako podstawowe narzędzie obrałem klucz biblijny, czyli wskazanie jak Słowo Boże maluje Maryję. Paweł VI przypomniał o zasadzie chrystologicznej i eklezjologicznej, które pozwalają odkryć prawdziwą wartość Maryi w historii zbawienia, bez zagrożenia popełnienia błędu przewartościowania albo niedowartościowania Matki Bożej. Zrozumiałem wówczas, że ktoś, kto nie docenia Maryi, ponosi wielką stratę, ten zaś, kto przewartościowuje Jej rolę, zasłania prawdziwe piękno Matki Zbawiciela.
Paulina Jaricot w pierwszej kolejności nie jest inicjatorką Dzieła Rozkrzewiania Wiary, Żywego Różańca - które rozsiały się po całym świecie. Jest kobietą pochwyconą przez Boga, której nie można zrozumieć, nie próbując jej spotkać w jej doświadczeniu mistycznym. W tych kilku młodzieńczych zeszytach, zebranych przez siostrę Marię Monikę od Jezusa OP. odsłania się dusza żarliwa. Te stronice należy otwierać z najwyższym szacunkiem. Jesteśmy świadkami intymnej rozmowy, trwania serca przy sercu młodej dziewczyny i Tego, któremu oddała się ona ciałem i duszą...
Po 50 latach od powstania to najwspanialsze dzieło mariologiczne XX w., perła chrześcijańskiej duchowości trafia do rąk polskiego czytelnika. Dzieło wyjdzie w trzech tomach. Pierwszy tom to wspaniała wizja Maryi zbudowana na niezwykłej znajomości Pisma Świętego. Dech w piersi zapiera ukazanie Niepokalanej Dziewicy jako centrum Bożego planu zbawienia. (...)
Od najdawniejszych czasów chrzest jest udzielany dzieciom, ponieważ jest laską i darem Bożym, które nie zakładają ludzkich zasług. – KKK 1282 –
Aby mogła rozwijać się łaska chrztu, ważna jest pomoc rodziców. Na tym polega także rola rodziców chrzestnych, którzy powinni być głęboko wierzący, a także zdolni i gotowi służyć pomocą nowo ochrzczonemu, zarówno dziecku, jak dorosłemu, na drodze życia chrześcijańskiego. – KKK 1255 –
Ochrzczeni stali się „żywymi kamieniami”, „budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo” (1 P 2, 5). Przez chrzest uczestniczą oni w kapłaństwie Chrystusa, w Jego misji prorockiej i królewskiej; są „wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym”, aby ogłaszać „dzieła potęgi Tego, który (ich) wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła” (1 P 2, 9). Chrzest daje udział w kapłaństwie wspólnym wiernych. – KKK 1268 –
Nasz Bóg jest potężnym Bogiem. Jest tak piękny, że nie moglibyśmy normalnie żyć tu na ziemi, jednocześnie patrząc na Jego oblicze. Kiedyś tak będzie, zobaczymy Go twarzą w twarz. Ale jeszcze nie dziś. Dziś może nam tylko zostawiać znaki. Pierwszy znak, jaki Bóg ma dla człowieka dotkniętego grzechem pierworodnym, to publiczne obmycie, które dokonuje się w chrzcie świętym. Dziecko przyniesione przez rodziców do kościoła witane jest we wspólnocie chrześcijan tak zwanym „znakiem czynu i słowa”. Czynu, to znaczy trzykrotnego zanurzenia dziecka w chrzcielnicy napełnionej wodą lub trzykrotnego polania go wodą po główce. A przy tym kapłan wypowiada słowa: „…(imię dziecka), ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.
Pamiętam, jak kiedyś pokazywałem chrzcielnicę pewnemu kilkuletniemu chłopczykowi, wyjaśniając, do czego ona służy. Kiedy chłopiec usłyszał o potrójnym zanurzeniu dziecka, to ze śmiertelną powagą zapytał, czy nie można by w miejsce chrzcielnicy wstawić kabiny prysznicowej. Pewnie chciał przez to powiedzieć, że usprawniłoby to przebieg sakramentu chrztu i uczyniło ceremonię bardziej ciekawą. Ale przecież nie o to w tym wszystkim chodzi.
Od chwili polania wodą i wypowiedzenia sakramentalnej formuły przez szafarza chrztu świętego nowo ochrzczony należy do wspólnoty Kościoła i może korzystać z wszelkich łask, jakie Bóg zsyła na Kościół. Ma prawo do korzystania z innych sakramentów, ma prawo czerpać z wszelkiego dobra duchowego, jakim cieszy się Lud Boży. Sakrament chrztu w sposób tajemniczy łączy nas z osobą Jezusa Chrystusa.
Fragment książki: «Droga do Nieba Chrzest» ks. Piotr Pawlukiewicz
Wydawnictwo Sióstr Loretanek
Nie masz jeszcze konta?
Utwórz konto