Pani Ziemi Grójeckiej
30,00 zł
Jeżeli wiersz to teraz
Dzieci Boga Świadectwa Matek które otrzymały łaskę macierzyństwa za wstawiennictwem Matki Bożej Jasnogórskiej (EBOOK)
21,70 zł
Maryja - pisał św. Augustyn - zanim poczęła Chrystusa w łonie w sposób cielesny, najpierw poczęła Go sercem i umysłem na drodze wiary. Stając się uczennicą Chrystusa, „bardziej strzegła prawdy w sercu niż ciała w łonie. Być w sercu - dodawał ten wielki święty - znaczy więcej niż być w łonie.” Znów Izaak ze Stella pisał: „W tabernakulum łona Maryi Chrystus przebywał dziewięć miesięcy, w tabernakulum wiary Kościoła - aż do końca świata, w wiedzy i miłości wiernej duszy - przez wieczność”. Ojciec Gabriel Jacquier ukazuje mistyczną rolę „Serca Maryi” jako „łona wiary”, w którym dojrzewamy do pełni Chrystusa. Autor opisuje drogę stawania się dzieckiem Maryi, by żyć w komunii z Głową Kościoła, „który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami” (Ef 1, 23)
Prowadzona metodycznie i umiejętnie – kronika jest niezastąpionym źródłem informacji oraz służy budowaniu jedności wspólnoty. Dokumentuje wydarzenia z życia róży/koła Żywego Różańca. Fakty dotyczące wspólnych wyjazdów, rekolekcji, zmianek, uroczystości parafialnych przeplatają się z ciekawostkami i twórczością poszczególnych członków. Do kroniki dołączona jest zakładka informująca: „Co warto zamieścić w kronice?”.
Ceremoniał Żywego Różańca to doskonała pomoc dla duszpasterzy, zelatorów i członków róż różańcowych. Składa się z czterech części. W pierwszej znajdują się błogosławieństwa udzielane członkom wspólnoty i zelatorom, druga jest pomocą w przeżyciu comiesięcznych spotkań członków Żywego Różańca, związanych ze zmianą tajemnic różańcowych, w trzeciej części zamieszczone są teksty pomocnicze do celebracji różnych wydarzeń we wspólnocie w ciągu roku liturgicznego, a czwarta zawiera modlitwy i rozważania, z których można skorzystać w obliczu śmierci bliskich.
9,00 zł Pierwotna cena wynosiła: 9,00 zł.5,00 złAktualna cena wynosi: 5,00 zł.
W miesięczniku „Tak Rodzinie” temat wrześniowego numeru: Rodzice idą do szkoły. Rozpoczynamy nowy rok szkolny. Wszyscy chcą dobra dzieci, jednak nie osiągnie się go bez współpracy i konstruktywnych rozmów, jak to „dobro” rozumiemy. Niech wskazówki doświadczonych rodziców, pedagogów zawarte we wrześniowym „Tak Rodzinie” przyczynią się do solidnego przygotowania dzieci do dorosłego życia i uczynią tę trudną drogę przygodą, którą będą po latach dobrze wspominać. Świadectwo: „Od siebie wymagamy więcej”. Piękni, młodzi, wykształceni a przede wszystkim z wartościami. Iwona i Bartek zdecydowali się przeżyć owocnie swoje narzeczeństwo. Teraz z perspektywy 17 lat małżeństwa wiedzą, że było warto. Ponadto: „A co jeśli to autyzm?”, „Jem i nie tyję”, „Co tu się święci?”, „Rządzi cukinia”, Krzyżówka z nagrodami.
W czasach mojej szkoły podstawowej i średniej zebrania z rodzicami odbywały się dość regularnie, nawet raz w miesiącu. Nie ukrywam, że chodziła zawsze matka, ojciec był chyba tylko raz. Wrócił zdenerwowany i oznajmił, że więcej już nie pójdzie. Nie, nie dlatego, że coś narozrabiałem, zaliczałem się raczej do spokojniejszych uczniów. Ojciec po prostu nikogo nie znał, czuł się niepewnie w obcym towarzystwie i nie rozumiał, o czym rozmawiają pozostali rodzice i wychowawczyni. Co innego matka – ona znała większość moich kolegów i koleżanek wraz z ich rodzicami. Czasem nawet zapytała, co słuchać u pani Iksińskiej czy pana Igreka. Wspólnotę tworzyli więc nie tylko uczniowie, ale także ich rodzice, a przynajmniej ci cokolwiek zaangażowani. Nawet kilka dekad po ukończeniu przeze mnie szkoły matka spotykała na osiedlu znajome osoby i zatrzymywała się na chwilę rozmowy, by zaktualizować wiedzę na temat rozwoju różnych córek i synów.
Współczesna edukacja korzysta z dzienników elektronicznych. Przepływ informacji ze szkoły do domu jest niemal natychmiastowy. Łatwiej też pozostawać w kontakcie z pojedynczymi rodzinami. To zalety tego systemu. Zanikła jednak wspólnota wychowawcza tworzona razem przez szkołę i rodzinę. Czy jednak rodzice powinni do końca zwolnić się ze współpracy ze szkołą? Wraca podstawowe pytanie: Jaki jest zakres obowiązków szkoły?”. Ile czasu poświęcić na naukę, ile na wychowanie? I czy jest możliwe wychowanie bez tworzenia wspólnoty szerszej niż tylko dzieciaki z danej klasy? Co jeszcze mogą zrobić rodzice? I dlaczego powinni współpracować ze szkołą? Na niektóre z tych pytań postaramy się odpowiedzieć słowami naszych Autorów.
Rozpoczynamy więc rok szkolny. Życzymy wytrwałości zarówno uczniom, jak też rodzicom i nauczycielom. Dobra droga zawsze wiedzie pod górę, ale nie rezygnujmy z wysiłku. Niech dzieci otrzymają solidne przygotowanie do dorosłego życia.
ks. Janusz Stańczuk – redaktor naczelny
Format: |
|
---|
Nie masz jeszcze konta?
Utwórz konto