Jego głos… Roześmiany ze spotkań na Franciszkańskiej w Krakowie. Poważny, gdy mówił 0 stawianiu sobie wymagań. Ciepły, gdy wspominał swoją drogę z kajaków na Stolicę św. Piotra. Drżący – wtedy, gdy w ostatnich niemal słowach mówił do młodych czuwających, gdy odchodził do domu Ojca: „Szukałem was, a wy przyszliście do mnie…”.
Jan Paweł II kochał młodzież, a ona odpłacała mu entuzjazmem, śpiewem, zasłuchaniem, dialogiem, do którego Święty zapraszał. Spotkania te widział jako pielgrzymkę wiary, ale także drogę w dorosłość, w podjęcie odpowiedzialności za siebie, Kościół, świat. Jak ojciec, jak mądry, doświadczony przyjaciel tłumaczył współczesność i przeszłość, zachęcał, by nie bać się przyszłości. Odpowiadał na pytania, jaką miarą mierzyć człowieka, jak odnaleźć sens życia, ale też zwyczajnie patrzył z czułością na młodych gromadzących się wokół niego.
A zaczęło się wszystko w Krakowie, gdzie młody ksiądz Karol Wojtyła został duszpasterzem akademickim. W czasie pierwszej pielgrzymki do Polski, wspominając ten czas, nazwie to duszpasterstwo „umiłowanym”, razem z duszpasterstwem rodzin – bo „jedno wynikało z drugiego”. Już wtedy uczył miłości i odpowiedzialności, stawiania sobie wymagań w pójściu za Chrystusem. Gdy droga zaprowadziła go do Rzymu, bardzo szybko zatęsknił do spotkań z młodzieżą. Śmiał się, że stąd – z Polski, z Krakowa – wyniósł ten zwyczaj. Zaprosił więc rzymskich studentów już w 1979 roku do Watykanu, potem spotykał się z młodzieżą w ogrodach Castel Gandolfo. W ig8o roku w Paryżu, podczas czuwania modlitewnego na stadionie, Jan Paweł II odpowiedział młodzieży na 21 pytań: „Cała Ewangelia jest dialogiem z człowiekiem”. I tak – kilka lat przed oficjalnym początkiem – rozpoczęła się droga Światowych Dni Młodzieży – wielkiego wspólnego pielgrzymowania Świętego Papieża z młodymi.
„Pociągnij mnie za sobą! Pobiegnijmy!” to trzeci tom słów św. Jana Pawła II. Tym razem to teksty skierowane do młodzieży. Najpierw orędzie „Pokój i młodzi idą razem”, następnie List do młodych, a także wszystkie orędzia na Światowe Dni Młodzieży oraz homilie wygłoszone z okazji wspólnych spotkań w różnych częściach świata.
Na płycie zaś znajdują się zapisy spotkań z polską młodzieżą, wspólne śpiewy, żarty i niezapomniany okrzyk Jana Pawła II z Krakowa: „Niech żyje młodzież!” w odpowiedzi na skandowane: „Niech żyje Papież”.
Zdanie z Pieśni nad pieśniami, poetyckiej opowieści o szukającej miłości Boga – i tym razem najpełniej opisuje spotkanie, ku któremu prowadził Jan Paweł II. Gdy ktoś zapytał, jak to się działo, że młodzież posuwała się w latach, a Ojciec Święty był wciąż młody, Papież powiedział: „Kto kocha – nie starzeje się”.
Pobiegnijmy! Święty Papież wskazuje drogę…
