Podarował Mi Ktoś Okulary
Czuję te wiersze przez skórę, pulsują w mojej krwi, mam nieodparte wrażenie, że zaglądam do własnych notatek. Z wielu powodów. Wspólnota pokoleniowa. Polszczyzna cyzelowana w tych samych laboratoriach: ambona i konfesjonał, sala wykładowa i punktowane artykuły. Warszawa i Śląsk nie tak odległe, wbrew pozorom. Ale nade wszystko: wspólnota losu, wspólnota fundującego naszą tożsamość sakramentu, ten sam ruch w nas, pod dnem wszystkich doświadczeń i rzeczy, w samych trzewiach naszego życia, gest z którego wszystko: nasze „tak” powiedziane Temu, który rzekł do nas: „ty pójdź za Mną”. Jesteśmy obaj księżmi rzymskokatolickimi, gdzieś miedzy 60 a 70 rokiem życia.
Pójdę po śladach Jego purpurowej krwi
Droga krzyżowa, na której spotykamy wiele osób, jest drogą relacji, spotkań, ale jednocześnie ukazuje prawdę o samotności Jezusa w tłumie i na krzyżu. Wbrew pozorom Droga krzyżowa nie jest drogą śmierci, ale prowadzi do nowego życia, do zmartwychwstania i chwały. Ukazuje Chrystusa jako tego, który jest ziarnem i które wrzucone w ziemię musi obumrzeć, by przynieść plon obfity (zob. J 12,24).
Świadectwa i wspomnienia ze Wschodu część I – Kapłani diecezjalni w ZSRS 1945-1991 Tom I / wolumin 1) i 2) – Białoruś
Drogi Czytelniku! Trzymasz w ręku nadzwyczajną książkę Świadectwa i wspomnienia ze Wschodu o kapłanach, którzy pracowali i nadal pracują na Białorusi. Wśród wymienionych w książce kapłanów są niezłomni, którzy przeszli przez więzienia i szykany, zostali ze swoją owczarnią i wiernie jej służyli do końca. Niektórzy z nich zapisali się w historii Kościoła na Białorusi jako męczennicy. [...]
