Spisany w Ewangelii Janowej "duchowy testament", który Pan pozostawił swoim Apostołom i całemu Kościołowi, jawi się w nowym świetle. Fragmenty mowy pożegnalnej Jezusa oraz ostatnie słowa, jakie wypowiedział przed śmiercią, poddane dogłębnej analizie i opatrzone wnikliwymi komentarzami przemawiają z nową siłą, by skłonić czytelnika do refleksji.
O Jadwidze Śląskiej wciąż wiemy zbyt mało. Przy tym nierzadko to wiedza dość powierzchowna, by nie powiedzieć zdawkowa. Tymczasem już za życia ta pochodząca z Bawarii księżna, poślubiona Henrykowi Brodatemu, budziła niekłamany podziw tłumów, choć równie mocno je onieśmielała. Mimo to jej ubodzy, jak często mawiała o swych poddanych, darzyli ją szczerą miłością. Bo też była im niczym matka pochylająca się z troską nad ich codziennymi biedami. Nie powinno przeto dziwić, że była im nadzieją na lepsze jutro. Promykiem światła, znakiem innego, szczęśliwego świata. Lecz jak w najuboższych budziła miłość, tak w ówczesnych możnych budziła respekt, czasami może nawet lęk. Pewnie dlatego, że często przewyższała ich mądrością, a na pewno już świętością, której sile nie umiano się oprzeć. Taki właśnie obraz Jadwigi z Andechs, śląskiej księżnej, matki Henryka Pobożnego, kreśli Johannes Derksen (1898–1973). Ten poczytny niemiecki pisarz, oddając barwnie średniowieczne realia, sprawił, że Jadwiga, której los złączył się z dziejami Polski i losem polskiego narodu, właśnie dziś stać się może przewodnikiem na drodze życia, życia, które każdego dnia coraz bardziej winno być święte.
Paulina Jaricot w pierwszej kolejności nie jest inicjatorką Dzieła Rozkrzewiania Wiary, Żywego Różańca - które rozsiały się po całym świecie. Jest kobietą pochwyconą przez Boga, której nie można zrozumieć, nie próbując jej spotkać w jej doświadczeniu mistycznym. W tych kilku młodzieńczych zeszytach, zebranych przez siostrę Marię Monikę od Jezusa OP. odsłania się dusza żarliwa. Te stronice należy otwierać z najwyższym szacunkiem. Jesteśmy świadkami intymnej rozmowy, trwania serca przy sercu młodej dziewczyny i Tego, któremu oddała się ona ciałem i duszą...
Jest jedną z najstarszych katolickich drukarni w Polsce. Została zarejestrowana w 1927 r. w Warszawie, czyli ponad 80 lat temu! Jej założycielem jest bł. ks. Ignacy Kłopotowski, który maszyny drukarskie nazywał „kazalnicami czasów współczesnych”, a siostry loretanki – „apostołkami dobrej prasy” i „wychowawczyniami prasy katolickiej”. Podobnie postrzegał Zgromadzenie Sióstr Loretanek Achilles Ratti – niezapomniany Pius XI – tytułując je „pogotowiem wydawniczym papieża”.
Kilkudziesięcioletnia tradycja, podejmowanie „pracy drukarskiej dla szerzenia dobrych pism i pomagania rozwojowi prasy katolickiej” w duchu loretańskiego charyzmatu – są gwarancją jakości usług, które drukarnia oferuje.
W ich zakres wchodzi:
„Książka to kapitał,
którego stopa procentowa nigdy się nie zmniejsza,
lecz przeciwnie – zawsze wzrasta”.
– bł. ks. Ignacy Kłopotowski –
Nie masz jeszcze konta?
Utwórz konto