Od najdawniejszych czasów chrzest jest udzielany dzieciom, ponieważ jest laską i darem Bożym, które nie zakładają ludzkich zasług. – KKK 1282 –
Aby mogła rozwijać się łaska chrztu, ważna jest pomoc rodziców. Na tym polega także rola rodziców chrzestnych, którzy powinni być głęboko wierzący, a także zdolni i gotowi służyć pomocą nowo ochrzczonemu, zarówno dziecku, jak dorosłemu, na drodze życia chrześcijańskiego. – KKK 1255 –
Ochrzczeni stali się „żywymi kamieniami”, „budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo” (1 P 2, 5). Przez chrzest uczestniczą oni w kapłaństwie Chrystusa, w Jego misji prorockiej i królewskiej; są „wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym”, aby ogłaszać „dzieła potęgi Tego, który (ich) wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła” (1 P 2, 9). Chrzest daje udział w kapłaństwie wspólnym wiernych. – KKK 1268 –
Nasz Bóg jest potężnym Bogiem. Jest tak piękny, że nie moglibyśmy normalnie żyć tu na ziemi, jednocześnie patrząc na Jego oblicze. Kiedyś tak będzie, zobaczymy Go twarzą w twarz. Ale jeszcze nie dziś. Dziś może nam tylko zostawiać znaki. Pierwszy znak, jaki Bóg ma dla człowieka dotkniętego grzechem pierworodnym, to publiczne obmycie, które dokonuje się w chrzcie świętym. Dziecko przyniesione przez rodziców do kościoła witane jest we wspólnocie chrześcijan tak zwanym „znakiem czynu i słowa”. Czynu, to znaczy trzykrotnego zanurzenia dziecka w chrzcielnicy napełnionej wodą lub trzykrotnego polania go wodą po główce. A przy tym kapłan wypowiada słowa: „…(imię dziecka), ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.
Pamiętam, jak kiedyś pokazywałem chrzcielnicę pewnemu kilkuletniemu chłopczykowi, wyjaśniając, do czego ona służy. Kiedy chłopiec usłyszał o potrójnym zanurzeniu dziecka, to ze śmiertelną powagą zapytał, czy nie można by w miejsce chrzcielnicy wstawić kabiny prysznicowej. Pewnie chciał przez to powiedzieć, że usprawniłoby to przebieg sakramentu chrztu i uczyniło ceremonię bardziej ciekawą. Ale przecież nie o to w tym wszystkim chodzi.
Od chwili polania wodą i wypowiedzenia sakramentalnej formuły przez szafarza chrztu świętego nowo ochrzczony należy do wspólnoty Kościoła i może korzystać z wszelkich łask, jakie Bóg zsyła na Kościół. Ma prawo do korzystania z innych sakramentów, ma prawo czerpać z wszelkiego dobra duchowego, jakim cieszy się Lud Boży. Sakrament chrztu w sposób tajemniczy łączy nas z osobą Jezusa Chrystusa.
Fragment książki: «Droga do Nieba Chrzest» ks. Piotr Pawlukiewicz
Wydawnictwo Sióstr Loretanek
POLECAMY
Pakiet Droga do Nieba ks. Piotr Pawlukiewicz
ZOBACZ RÓWNIEŻ
Eucharystia to jest TA SAMA ofiara która dokonała się na Golgocie
- Autor: Wydawnictwo Sióstr Loretanek
Jak zostać dżentelmenem? – rozmowa z ks. dr. Januszem Stańczukiem
- Autor: Wydawnictwo Sióstr Loretanek
Dżentelmen to człowiek przede wszystkim wartości wewnętrznych
- Autor: Wydawnictwo Sióstr Loretanek
Anielski Piknik Rodzinny w Loretto
- Autor: Wydawnictwo Sióstr Loretanek
Po to Pan Bóg dał mi dziesięć palców abym zawsze mógł odmawiać Różaniec
- Autor: Wydawnictwo Sióstr Loretanek
Śmierć samotników. Klasztor Wielkiej Kartuzji
- Autor: Wydawnictwo Sióstr Loretanek