Bez wytchnienia
Nigdy nie sądziłem i nie przewidywałem, aby mi przyszło kiedykolwiek przed śmiercią opuścić Lublin. A stało się to. Wyjeżdżam do Warszawy dla pracy redakcyjnej, którą prowadzę za pozwoleniem wysokiej mojej Władzy. Zostawiam Lublinowi siedemnaście lat kapłaństwa swego. Najpiękniejszy to okres życia mego... W zamian za to biorę z sobą na pamiątkę ciężki krzyż najrozmaitszych cierpień, które w Lublinie przeszedłem. [...] Ale serca dla Lublina nie straciłem; owszem, zachowuję je w tej nadziei, że ono mię kiedyś sprowadzi do Lublina z powrotem. Ignacy odłożył pióro do kałamarza i przebiegł wzrokiem tekst, który właśnie napisał.
Każdego dnia
Dziś człowiek ucieka z własnego wnętrza, Jezus zaś woła nas z powrotem. W jaki sposób osiągnąć radosną zażyłość z Bogiem? – Przez codzienne rozmyślanie. Autor tego swoistego przewodnika duchowego zwraca się do ludzi młodych: „Podaj rękę i chodź!” – bo „lepszy świat może się narodzić tylko z lepszych ludzi”.
