Nie stawiał granicy między modlitwą i pracą. Najbliższe otoczenie wiedziało, że cała jego rozległa działalność duszpasterza, wydawcy, redaktora i ojca ubogich przeniknięta była modlitwą. W przypływie szczerości zwierzył się: ,,Tajemnica moja w jednym słowie się mieści: Najświętszy Sakrament". Wszystko, co ks. Ignacy napisał o Eucharystii i modlitwie, to sprawdzona przez niego recepta na świętość.
Aelius Donatus powiadał: „Kto śpiewa, dwa razy się modli”. I choć Autor śpiewnika dokonał wyboru z myślą o przyszłych kapłanach, którzy z „klimatu śpiewu gregoriańskiego powinni czerpać wrażliwość muzyczną”, to z radością skorzystają z niego organiści, dyrygenci, śpiewacy, siostry zakonne i wszyscy, którzy kochają wielbić Boga pięknym śpiewem.
Śpiewnik zawiera oprócz obrzędów Mszy świętej bogaty wybór hymnów, kantyków, psalmów i pieśni na różne okazje. Nowością są tłumaczenia tekstów Mszy świętej i śpiewów na język ojczysty.
Dwanaście niezwykle mądrych, zabawnych i pouczających historyjek. Wśród bohaterów – oprócz tytułowego króla Ogórka – pojawili się między innymi: uczestnicy zawodów w jeziorze, pechowy Jaś, który był bardzo łakomy, wielbłądzica zazdrośnica, grzeczna rybka, która słuchała mamy i wystrzegała się obcych, próżny paw, karaluch ze spuchniętym paluchem i wstydliwa sarenka Lenka. Książkę wzbogacają ilustracje Artura Nowickiego. Ich żywe, ciepłe barwy przykuwają wzrok. Polecamy tę lekturę nawet najmłodszym maluchom, które „czytają”, oglądając rysunki.
„Zwracałaś się do mnie różnymi tytułami i zawsze otrzymywałaś moje łaski. Teraz wzywasz mnie tytułem, który jest mi najmilszy: Królowo Różańca świętego, dlatego nie mogę odmówić twojej prośbie. Odpraw trzy nowenny, a otrzymasz wszystko" - tymi słowami zwróciła się Matka Boża do nieuleczalnie chorej 21-letniej Fortunatyny Agrelli 3 marca 1884 r. w Pompejach - sanktuarium Królowej Różańca Świętego. Był to początek Nowenny Pompejańskiej. Cudownego uzdrowienia dostąpiła nie tylko Fortunatyna. W 1890 r. papież Leon XIII uroczyście potwierdził łaski udzielane za wstawiennictwem Matki Bożej Pompejańskiej. Ich liczba nieustannie wzrasta.
W dzisiejszym świecie coraz częściej zauważamy postawę utraty świadomości grzechu, nawet ciężkiego, stąd wielu nawet wierzących dyspensuje się od ich sakramentalnego wyznawania lub z korzysta z niego sporadycznie. Kardynał Piacenza, świadomy takiego stanu rzeczy, pragnie w swoich relacjach zachęcić do częstszej spowiedzi w świetle fatimskiego orędzia miłosierdzia, jakie sam Bóg kieruje do ludzkości. "Mam nadzieję - pisze Autor - że te refleksje pomogą wielu penitentom przystępować do sakramentu pokuty z wiarą i radością". Zachęca też i samych spowiedników, "aby sprawowali go z chęcią i oddaniem, aż do całkowitego poświęcenia się dla dusz (por.2 Kor 12,15)".
Maryja - pisał św. Augustyn - zanim poczęła Chrystusa w łonie w sposób cielesny, najpierw poczęła Go sercem i umysłem na drodze wiary. Stając się uczennicą Chrystusa, „bardziej strzegła prawdy w sercu niż ciała w łonie. Być w sercu - dodawał ten wielki święty - znaczy więcej niż być w łonie.” Znów Izaak ze Stella pisał: „W tabernakulum łona Maryi Chrystus przebywał dziewięć miesięcy, w tabernakulum wiary Kościoła - aż do końca świata, w wiedzy i miłości wiernej duszy - przez wieczność”. Ojciec Gabriel Jacquier ukazuje mistyczną rolę „Serca Maryi” jako „łona wiary”, w którym dojrzewamy do pełni Chrystusa. Autor opisuje drogę stawania się dzieckiem Maryi, by żyć w komunii z Głową Kościoła, „który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami” (Ef 1, 23)
Nie masz jeszcze konta?
Utwórz konto