Z punktu widzenia komputera
Pewnego dnia drgnąłem, prąd przeszedł mi po „kościach”, oprzytomniałem i poczułem, że jestem komputerem. Takie słowo przewijało się w moich papierach. Obejrzałem swoją skórę, czyli obudowę – była szara. Komputer rasy szarej. Podobno były też inne: białe, niebieskie, przezroczyste. Ciekawe, czy coś zależy od koloru… Opowiem wam, co mnie spotkało.
Mieć w komputerze nowego domownika, kumpla-bystrzaka, trochę przyjaciela. Bo nigdy nie wiadomo, kto puka do Ciebie z głębi monitora, procesora czy Sieci. CZY WYOBRAŻASZ TO SOBIE? Jeśli nie, to poczytaj, jak by to być mogło. - br. Tadeusz Ruciński -
Niepokonani w Świętości
W dziecięcym świecie roi się od „superbohaterów”. Niby ratują ziemię, niby przyjaźnią się z ludźmi, ale dla czyjej chwały tak się poświęcają? Skąd czerpią siłę i jaki jest cel ich życia? Trudne to pytanie i bez jasnej odpowiedzi. A przecież dzieci chcą wiedzieć wszystko i wciąż pytają: DLACZEGO?
By uniknąć zawiłości, wróćmy lepiej do tego, co jasne, pewne i prawdziwe, czyli do świętych, którzy też są bohaterami i różnią się od tych bajkowych ważną cechą: są prawdziwi i wciąż żyją w wieczności w chwale Bożego światła. Gdy otworzymy przed dziecięcą wyobraźnią drzwi do świata świętych, będziemy mieć pewność spokojnych snów, czystości serca i pięknych marzeń dzieci. Niech ta książeczka zachęci do odkrywania świata, który przecież jest także naszą przyszłością
Świadek Boga i Świadek Człowieka
Ostatnia książka św. Jana Pawła II, osobista i poniekąd testamentalna, nosiła tytuł Pamięć i tożsamość. Jest w tym tytule zawarta głęboka mądrość. Ale także przestroga. Zapomnienie grozi utratą tożsamości i ostatecznie unicestwieniem.
Moja droga do kapłaństwa zaczęła się niemal wraz z powołaniem Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Od niego uczyłem się, co znaczy żyć, czyli dziękować, uczyłem się Chrystusa i kościoła. Także miłości do Polski. Muszę pisać o Janie Pawle II, bo pamiętam i jestem. Chciałbym podzielić się tymi refleksjami, przybliżającymi podstawowe nurty papieskiego nauczania. Bardzo pragnę, by niniejsze myśli były zaproszeniem do osobistej lektury nauczania św. Jana Pawła II. Szczególnie zaś wyrażam pragnienie, by książka ta stała się pomocą dla Bractwa św. Jana Pawła II. Wędrując szlakiem jego nauczania, znów możemy otworzyć drzwi Chrystusowi i w ten sposób przekroczyć próg nadziei.
