Mój ojciec Wspomnienia

Witold Pilecki. Harcerz i kawalerzysta. Uczestnik wojny 1918 i 1920. Kochający mąż i ojciec. Gospodarz majątku ziemskiego. Prezes spółdzielni mleczarskiej. Społecznik. Miłośnik przyrody. Malarz. Poeta. Uczestnik kampanii wrześniowej.

„Witold”. „Tomasz Serafiński”, „Roman Jezierski”. Członek-założyciel Tajnej Armii Polskiej. Ochotnik do KL Auschwitz, gdzie utworzył Związek Organizacji Wojskowych. Konspirator antysowieckiej organizacji „NIE”. Uczestnik Powstania Warszawskiego. Po wojnie nadal w konspiracji.

Żołnierz wyklęty, aresztowany, osądzony i stracony przez władze komunistyczne. Żołnierz niezłomny, zrehabilitowany i uczczony przez rząd III Rzeczypospolitej.

Czterdzieści siedem lat życia rotmistrza Witolda Pileckiego (1901– 1948), pośmiertnie awansowanego na pułkownika, to mozaika chwil zwyczajnych, przeżywanych jakby miały najwyższą wartość – i chwil niezwykłych, doświadczanych jako naturalny obowiązek. Portret takiego człowieka – z krwi i kości – prezentujemy w niniejszym albumie. Albumie wspomnień córki legendarnego Rotmistrza – Zofii Pileckiej-Optułowicz.

Urzekający, piękny (merytorycznie i edytorsko) album o Witoldzie Pileckim widzianym oczami jego córki, zwanej przez niego „Generałką”. Są to refleksje zarówno obiektywne, jak i subiektywne. Obiektywne, bo sylwetka Rotmistrza nakreślona jest przez historyka, dr. Jacka Pawłowicza, który ma szczególny sentyment do tej postaci oraz niemały dorobek naukowy na jej temat. Szkic ten znakomicie wprowadza do rozmowy z Zofią Pilecką-Optułowicz. Subiektywny ogląd to wspomnienia Córki, kreślone bardzo osobiście i rodzinnie, z wielką szczerością ukazujące subtelną intymność relacji między członkami rodziny a Rotmistrzem. To wywiad wyjątkowy i niezwykły, nie tylko z powodu wewnętrznej szczerości i piękna duchowego Rozmówczyni, ale także z uwagi na potrzebę upubliczniania takich postaw wewnętrznych. Wartością albumu są niezwykle cenne zdjęcia, a ich dobór – znakomity. – prof. dr hab. Wiesław Jan Wysocki –