Jak umierać? Jak reagować na swoje lęki? Za murami klasztorów ludzie Boga spędzają życie na przygotowywaniu wielkiego przejścia. Czy pomogą nam zrozumieć cierpienie, chorobę, trud i samotność ostatnich chwil?
Od Citeaux po Lagrasse, od Wielkiej Kartuzji po Solesmes, Nicolas Diat wysłuchał zwierzeń mnichów o końcu ich życia. W toku niezwykłych rozmów przeprowadzonych w ośmiu klasztorach, w bliskości „synów milczenia”, dostrzegamy, że każdy z nich umiera inaczej: bywają śmierci proste, szczęśliwe, piękne i jasne, bywają konania powolne czy bolesne.
Autor relacjonuje drogę krzyżową młodego zakonnika powalonego błyskawicznie postępującą chorobą czy kanonika wyniszczonego walką z białaczką; kreśli portret brata dotkniętego depresją, który sam zakończył swoje życie; opisuje łagodną i anielską śmierć eremitów. Każde doświadczenie jest jednostkowe, lecz cierpienia mnichów są nam dobrze znane: są to cierpienia wszystkich ludzi.
Mnich wstępuj e do opactwa po to, by szukać Boga. Postanawia poświęcić swoje dni na modlitwę dla zbawiania dusz. Choroba i perspektywa śmierci radykalnie zmieniają życie wszystkich ludzi. Chciałem wiedzieć, czy tak samo jest z zakonnikami. Czy brat Vincent bał się śmierci? Czy doznawał jakiegoś szczególnego lęku, gdy wielkie przejście stało się bardziej oczywiste? Czy walczył, by odeprzeć to, co nieuchronne? Kim był ten młody kanonik, zamurowany w małym pomieszczeniu infirmerii? – fragment książki –
NICOLAS DIAT, pisarz, autor monograficznej publikacji o pontyfikacie Benedykta XVI. Jego trzy pierwsze książki: L’Homme qui ne uoulait pas etre papę („Człowiek, który nie chciał być papieżem”, wyd. Albin Michel, 2014; Pluriel, 2018) oraz Bóg albo nic (Wydawnictwo Sióstr Loretanek, 2016) i Moc milczenia: przeciw dyktaturze hałasu (Wydawnictwo Sióstr Loretanek, 2017), napisane wspólnie z kardynałem Robertem Sarahem, odniosły sukces czytelniczy i spotkały się z niezwykle przychylnym przyjęciem krytyki. Wszystkie zostały przełożone na wiele języków.
Książka Czas umierania otrzymała w 2018 roku prestiżową nagrodę im. kardynała Jean-Marie Lustigera. Ta Wielka Nagroda Akademii Francuskiej jest przyznawana raz na dwa lata książce podejmującej filozoficzną refleksję nad wyzwaniami duchowymi, jakie niosą różne współczesne zjawiska kulturowe i społeczne. Trzej poprzedni laureaci otrzymali ją za cały dorobek; Nicolas Diat – za tę jedną książkę.
