Bez wytchnienia
Nigdy nie sądziłem i nie przewidywałem, aby mi przyszło kiedykolwiek przed śmiercią opuścić Lublin. A stało się to. Wyjeżdżam do Warszawy dla pracy redakcyjnej, którą prowadzę za pozwoleniem wysokiej mojej Władzy. Zostawiam Lublinowi siedemnaście lat kapłaństwa swego. Najpiękniejszy to okres życia mego... W zamian za to biorę z sobą na pamiątkę ciężki krzyż najrozmaitszych cierpień, które w Lublinie przeszedłem. [...] Ale serca dla Lublina nie straciłem; owszem, zachowuję je w tej nadziei, że ono mię kiedyś sprowadzi do Lublina z powrotem. Ignacy odłożył pióro do kałamarza i przebiegł wzrokiem tekst, który właśnie napisał.
Rozmowy Niedokończone z ks. prof. Tadeuszem Guzem z lat 2011-2013 Tom 4 Miękka Oprawa
Jak poradzić sobie w pluralistycznym świecie zrelatywizowanych prawd? Czy warto zagłębiać się w skomplikowane ideologie? Człowiek wiary katolickiej pozostaje solą ziemi - i jako taki ma nadawać jej smak. Odnajduje on dom w Kościele katolickim, zwalczanym przez przeciwne mu idee. Ks. prof. Tadeusz Guz niestrudzenie ukazuje ścieżkę wierności Prawdzie, która jest jedna - a jest nią Jezus Chrystus, Zbawiciel świata. Idąc za wskazaniem św. Pawła: „głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, w razie potrzeby wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz” (2 Tm 4, 2), demaskuje błędy myślenia Marksa, Lenina, Lutra, które do dzisiaj zbierają swoje żniwo, a jednocześnie pokazuje drogę, na którą zaprosił nas Stwórca.
Czystego serca
Książka Czystego serca przybliża wartość czystości w jej nieprzemijającej aktualności. Skierowana jest nie tylko do zakonników czy tych, którzy przygotowują się do kapłaństwa, ale do wszystkich ochrzczonych. Rozległa erudycja autora, połączona z praktycznym odniesieniem do życia, nadaje jego tekstom bezcenny walor. Warto sięgnąć po tę książkę, bo ukazuje czystość dla Królestwa niebieskiego jako skarb, którego ani moda, ani czas nie zdołają zniszczyć. Mogą złączyć się wszystkie potęgi i mądrość tego świata, by atakować i ośmieszać tę formę życia – lecz ona przetrwa, gdyż ustanowił ją Jezus. Nikt nie zdoła wykorzenić z ziemi tej rośliny, którą Syn Boży zasadził własnymi rękami, przychodząc na świat.
