Jadwiga Śląska Mądrość Świętości
O Jadwidze Śląskiej wciąż wiemy zbyt mało. Przy tym nierzadko to wiedza dość powierzchowna, by nie powiedzieć zdawkowa. Tymczasem już za życia ta pochodząca z Bawarii księżna, poślubiona Henrykowi Brodatemu, budziła niekłamany podziw tłumów, choć równie mocno je onieśmielała. Mimo to jej ubodzy, jak często mawiała o swych poddanych, darzyli ją szczerą miłością. Bo też była im niczym matka pochylająca się z troską nad ich codziennymi biedami. Nie powinno przeto dziwić, że była im nadzieją na lepsze jutro. Promykiem światła, znakiem innego, szczęśliwego świata. Lecz jak w najuboższych budziła miłość, tak w ówczesnych możnych budziła respekt, czasami może nawet lęk. Pewnie dlatego, że często przewyższała ich mądrością, a na pewno już świętością, której sile nie umiano się oprzeć. Taki właśnie obraz Jadwigi z Andechs, śląskiej księżnej, matki Henryka Pobożnego, kreśli Johannes Derksen (1898–1973). Ten poczytny niemiecki pisarz, oddając barwnie średniowieczne realia, sprawił, że Jadwiga, której los złączył się z dziejami Polski i losem polskiego narodu, właśnie dziś stać się może przewodnikiem na drodze życia, życia, które każdego dnia coraz bardziej winno być święte.
Konferencje ascetyczne
Lektura tekstów konferencji ascetycznych ukazuje nam wielkie zatroskanie błogosławionego Ojca Jerzego o życie zakonne i jego poziom. Z treści konferencji możemy wywnioskować, że nieobce mu były problemy życia zakonnego, wady i braki w postępowaniu osób zakonnych. We wskazaniach ascetycznych kreśli potrzebę pracy nad sobą i wewnętrznego urobienia. Niech ta pozycja stanie się dla nas wszystkich duchowym przewodnikiem, ukazującym, jak żyć prawdziwie życiem zakonnym, by łączyć trudy apostolstwa oraz życia duchowego w nieustannej jedności z Ofiarą Chrystusa.
Nowe Portrety Świętych Tom 5
Różnymi drogami podążali ku świętości. Z różnymi przeciwnościami przyszło im się zmierzyć. Lecz „w dobrych zawodach wystąpili, bieg ukończyli, wiary ustrzegli” (por. Tm 4, 7). A my?...
Ojciec Antonio Sicari nie spisuje typowych życiorysów, lecz tworzy portrety przemawiające do wyobraźni, intrygujące, niepokojące nawet. Nie unika komentarzy ani ocen. Śmiało zadaje pytania, które mogą poruszyć serce i sumienie. To właśnie jest ów nowy, szczególny rys w wizerunkach naszych świętych. I zarazem główny, a z pewnością nie jedyny atut tej książki.
