Podarował Mi Ktoś Okulary
Czuję te wiersze przez skórę, pulsują w mojej krwi, mam nieodparte wrażenie, że zaglądam do własnych notatek. Z wielu powodów. Wspólnota pokoleniowa. Polszczyzna cyzelowana w tych samych laboratoriach: ambona i konfesjonał, sala wykładowa i punktowane artykuły. Warszawa i Śląsk nie tak odległe, wbrew pozorom. Ale nade wszystko: wspólnota losu, wspólnota fundującego naszą tożsamość sakramentu, ten sam ruch w nas, pod dnem wszystkich doświadczeń i rzeczy, w samych trzewiach naszego życia, gest z którego wszystko: nasze „tak” powiedziane Temu, który rzekł do nas: „ty pójdź za Mną”. Jesteśmy obaj księżmi rzymskokatolickimi, gdzieś miedzy 60 a 70 rokiem życia.
Droga Krzyżowa z Jezusem ukrzyżowanym
Gdy będę wywyższony nad ziemię, przyciągnę wszystkich do siebie. Wierzę. I myślę, że widząc nasze powroty, widziałeś wszystkich, nawet tych, którzy krzyczeli, że masz ducha nieczystego, że trudno mówisz, że dużo rozdajesz, przykazań nie zachowujesz, z grzesznikami jadasz! Wszystkich wpisałeś w tę wysokość. I ja przynaglony wiem, że muszę wyruszyć w stronę tej góry.
