Podarował Mi Ktoś Okulary
Czuję te wiersze przez skórę, pulsują w mojej krwi, mam nieodparte wrażenie, że zaglądam do własnych notatek. Z wielu powodów. Wspólnota pokoleniowa. Polszczyzna cyzelowana w tych samych laboratoriach: ambona i konfesjonał, sala wykładowa i punktowane artykuły. Warszawa i Śląsk nie tak odległe, wbrew pozorom. Ale nade wszystko: wspólnota losu, wspólnota fundującego naszą tożsamość sakramentu, ten sam ruch w nas, pod dnem wszystkich doświadczeń i rzeczy, w samych trzewiach naszego życia, gest z którego wszystko: nasze „tak” powiedziane Temu, który rzekł do nas: „ty pójdź za Mną”. Jesteśmy obaj księżmi rzymskokatolickimi, gdzieś miedzy 60 a 70 rokiem życia.
Sezon na życie
Drogi Autorze, wiesz, czytam tę książeczkę jak zaproszenie do wędrówki. Może nawet bardzo mi się przyda takie wędrowanie z Tobą, przyglądanie się temu, co zauważymy, słuchanie, jak Ty to widzisz, co sobie teraz czy kiedyś pomyślałeś, przemyślałeś i nie wiesz do końca, co o tym myśleć. Jak to w życiu. (…) Przeczytajcie sami i powędrujcie z nami. Może do najważniejszych dla mnie rozdziałów. (...)
Konferencje ascetyczne
Lektura tekstów konferencji ascetycznych ukazuje nam wielkie zatroskanie błogosławionego Ojca Jerzego o życie zakonne i jego poziom. Z treści konferencji możemy wywnioskować, że nieobce mu były problemy życia zakonnego, wady i braki w postępowaniu osób zakonnych. We wskazaniach ascetycznych kreśli potrzebę pracy nad sobą i wewnętrznego urobienia. Niech ta pozycja stanie się dla nas wszystkich duchowym przewodnikiem, ukazującym, jak żyć prawdziwie życiem zakonnym, by łączyć trudy apostolstwa oraz życia duchowego w nieustannej jedności z Ofiarą Chrystusa.
