Lectio Divina na Każdy Dzień Roku Tom 15
Niedziela to nie tylko dzień wolny od pracy, to przede wszystkim czas szczególnego spotkania z Panem. Kościół zachęca nieustannie, by poznawać Go poprzez Słowo Boże. Ono pomaga pogłębić i umocnić więź z Chrystusem. Kolejny tom Lectio divina – serii, która jest już dobrze znana Czytelnikom – wychodzi naprzeciw oczekiwaniom i potrzebom tych, którzy niedzielny czas pragną poświecić także na lekturę i medytację Pisma Świętego.
Tom piętnasty obejmuje niedziele okresu zwykłego (rok C) oraz uroczystości: Trójcy Przenajświętszej, Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, Najświętszego Serca Pana Jezusa, Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny oraz Wszystkich Świętych.
O współistotności Ojca i Syna. Trzy pisma
Wierzę w jednego Boga, Ojca… i w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego… który… jest… współistotny Ojcu… Jak zdefiniować to, co nie mieści się w ludzkim języku? Kilka wieków trwało, zanim Kościół ponazywał rzeczywistości Boże, objawione przez wcielenie Jezusa Chrystusa. Często działo się to w konfrontacji z herezjami. Pojawianie się poglądów błędnych prowokowało głębszą refleksję teologiczną, powstawanie pism polemizujących z herezją i ostateczne formułowanie prawd wiary w dogmatach zatwierdzonych przez sobory i synody.
O różańcu Maryi Od Sykstusa IV do Piusa V
O początkach i rozwoju niektórych nabożeństw warto niekiedy pisać – po to, by w końcu zebrać nagromadzone o nich wiadomości i poszczyć o nowe, w międzyczasie odkryte, źródła, tak żeby dotyczący ich materiał ukazać w nowym świetle. Taki właśnie cel przyświeca niniejszemu przedstawieniu pewnego etapu historii modlitwy różańcowej. Składające się na to opracowanie różne studia nad nabożeństwem różańcowym – obejmujące okres od roku 1475 do roku 1572 – stanowią, każde na swój sposób, przyczynki do lepszego poznania owego nabożeństwa, chociaż – co jest oczywiste – nie zamierzają ani nie mogą dać pełnej o nim wiedzy, a przy tym nie wyczerpują też tego tematu.
