Co tydzień na antenie Radia Warszawa spotykały się dwa światy: świeckie spojrzenie Pawła Kęski i duszpasterskie doświadczenie ks. Janusz Stańczuka. Te rozmowy zaowocowały nie tylko audycjami, które były antenowym fenomenem, ale spisane na kartach tej książki stanowią znakomity wstęp, przygotowanie do niedzielnej eucharystii. To dobrze, że zadajemy pytania, a jeszcze lepiej, jeśli ktoś w sposób przystępny wytłumaczy nam, że słowa zawarte w Piśmie Świętym mogą być dla nas Słowem Życia. W spotkaniu tych dwóch panów po prostu chce się uczestniczyć! – Katarzyna Supeł-Zaboklicka, Radio Warszawa –
Oddajemy do rąk wiernych dzieło wyjątkowe. Zbiór pieśni, których melodie napisał jeden Autor - Ksiądz Prałat Wiesław Kądziela. Znamy niektóre z nich, jak choćby powszechnie śpiewaną "Panie dobry jak chleb", ale to tylko jedna z wielu pieśni tego Autora. Napisał ich ponad sto.Większość tych pieśni powstało do znakomitych tekstów Księdza Biskupa Józefa Zawitkowskiego, który był przez swoje słowa natchnieniem i inspiracją dla Autora melodii. W śpiewniku znajduje się także wiele pieśni, które wraz z melodią i tekstem napisał sam Autor. Celem tego wydania jest zebranie i ukazanie dorobku Autora ogółowi wiernych. Bowiem utwory te są rozproszone w różnych śpiewnikach. Zebrano je razem, by nie uległy rozproszeniu i zapomnieniu.
W dzisiejszym świecie coraz częściej zauważamy postawę utraty świadomości grzechu, nawet ciężkiego, stąd wielu nawet wierzących dyspensuje się od ich sakramentalnego wyznawania lub z korzysta z niego sporadycznie. Kardynał Piacenza, świadomy takiego stanu rzeczy, pragnie w swoich relacjach zachęcić do częstszej spowiedzi w świetle fatimskiego orędzia miłosierdzia, jakie sam Bóg kieruje do ludzkości. "Mam nadzieję - pisze Autor - że te refleksje pomogą wielu penitentom przystępować do sakramentu pokuty z wiarą i radością". Zachęca też i samych spowiedników, "aby sprawowali go z chęcią i oddaniem, aż do całkowitego poświęcenia się dla dusz (por.2 Kor 12,15)".
Maryja - pisał św. Augustyn - zanim poczęła Chrystusa w łonie w sposób cielesny, najpierw poczęła Go sercem i umysłem na drodze wiary. Stając się uczennicą Chrystusa, „bardziej strzegła prawdy w sercu niż ciała w łonie. Być w sercu - dodawał ten wielki święty - znaczy więcej niż być w łonie.” Znów Izaak ze Stella pisał: „W tabernakulum łona Maryi Chrystus przebywał dziewięć miesięcy, w tabernakulum wiary Kościoła - aż do końca świata, w wiedzy i miłości wiernej duszy - przez wieczność”. Ojciec Gabriel Jacquier ukazuje mistyczną rolę „Serca Maryi” jako „łona wiary”, w którym dojrzewamy do pełni Chrystusa. Autor opisuje drogę stawania się dzieckiem Maryi, by żyć w komunii z Głową Kościoła, „który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami” (Ef 1, 23)
Świat potrzebuje zmartwychwstania, świat musi się podnieść w jaśniejącym świetle nadprzyrodzoności, świat potrzebuje pełni Ducha Świętego, którego tak bardzo mu brakuje. Przyjdź, o Maryjo, otoczona chwałą w niebie w Twym nieskalanym ciele, w blasku Twego dziewictwa; przyjdź, o Królowo nieba i ziemi, i uchroń nas przed grożącym nam upadkiem. (…)
Nie masz jeszcze konta?
Utwórz konto